Sarajewo podczas oblężenia (1992). Snajperzy sieją śmierć. Wybuchy moździerzy zabijają mieszkańców. A pewien wiolonczelista siedzi przy oknie i gra Adagio Albinoniego. W pewnej chwili wybuch pocisku zabija dwadzieścia dwie osoby stojące w kolejce po chleb. Przez następne dwadzieścia dwa dni każdego popołudnia wiolonczelista schodzi na dół i grając Adagio, oddaje hołd zmarłym.

Steven Galloway opisuje historię oblężonego miasta z perspektywy trzech mieszkańców Sarajewa: Kenana, który stara się zdobyć wodę dla swoich bliskich, Dragana, który boleśnie przeżywa rozłąkę z synem i żoną, i kontrsnajperki o pseudonimie Strzała. To opowieść o przetrwaniu, o walce z pokusą nienawiści, o niezłomności ludzkiego ducha mimo strachu i cierpienia.

Źródło opisu i okładki: www.empik.pl